زندگی نامه:

داريوش (کريم) در سال 1323 در سرزمين پاک ايران متولد شد، کودکي او در جمع گرم

خانواده و در سايه دستان پرمهر والدينش گذشت. معارف دين الهي نبي اکرم (صلي الله عليه

و آله و سلم) را مشتاقانه فرا گرفت و در سال هاي پرشور جواني در حالي که 27 سال

داشت (سال 1350) با دوشيزه اي پارسا پيمان بست تا آخرين لحظه حيات، همراه و همسفر او باشد.

گودرزي در اولين روز از مهرماه سال 1355 به عنوان عکاس به استخدام خبرگزاري

جمهوري اسلامي درآمد و چندين مرتبه به جبهه اعزام شد و سرانجام در بيست و نهمين

روز از مهرماه سال 1363 در منطقه ميمک گيلان غرب به عرش اعلي پرگشود و در سن 40

سالگي در جرگه شاهدان روز حشر قرار گرفت. از او 4 فرزند به يادگار ماند؛ يکي از

کودکانش بعد از شهادت پدر، چشم به جهان هستي گشود.

رسول خدا فرموده است: بايد هر مؤمن يا مؤمنه اي که در قيد حيات است براي خود وصيتنامه اي

باقي بگذارد. خدا را سپاس که به من فرصت داد تا بتوانم چند خطي به نام وصيت نامه

از خود باقي بگذارم. البته با تشکر از ذات پاک بي همتايش. الهي! تو گرامي داشتي نام

شهدا را و به آنان اجر و مقام ارزاني داشتي.

خدايا! تو تنها قادري، نه کس ديگر، تو را به نام اعظمت، تو را به نام الرحمن الرحيم، تو را به نام

آناني که در دو دنيا شفيع انسان ها قرار مي دهدي، تو را به دودمان پاک انبياء، اوليا و شهدا،

مرا ببخش و بيامرز و از چاکران شهدا قرار بده. مگذار نامم به بدي در آخرت برده شود.

الهي! تو کريمي، تو قديمي، تو غفاري، تو عظيمي، تو داناتريني، پس من نادان را درياب.

نياز جز به تو به کس ديگر نتوان داشت. تو خود مي داني در دو دنيا مقروض هستيم،

چه کنيم و به کجا رو آوريم، اگر تو ما را نبخشی؟ خدايا! تو درياي رحمتي، ما را در آن

دريا غسل ده که ما جز آن دريا به درياهاي ديگر پاک نمي شويم. خدايا! فرموده اي

شهيد بس مقام والايي دارد، شهدا نمرده اند، بلکه در نزد تو روزي مي خورند، پس تو را

قسم به نام شهيد، به مقام شهيد و ارج و قرب شهيد، مرا ببخش و از رهروان شهدا قرار ده.

خدايا! تو را قسم به کودکان شهدا و به ارواح شهدا، از گناه من بگذر که دگر طاقتم

تاب شده است. به عزت و مقام شهدا نام شهيد بر من قرار بده.

خدايا! چند بار به جبهه مشرف شده ام. هر بار از بار اول دينم بهتر شده. گويي در

اين دانشگاه يک درس نيست، بلکه تمام درس ها وجود دارد که بايد از تمام آنها با نمرات

عالي قبول شد. هر کس تمام دروس را مرور کرد، لابد شهيد مي شود. کساني

هستند که با يک مرور تمام نمرات قبولی را با معدل کلمه شهيد مي گيرند.

خدايا! مرا هم از اين نوع قبولي ها عنايت فرما. البته به اين استاد و رهبري که ما داريم،

انشاء الله تمام قبول خواهيم شد. پدر! مادر! برادران و خواهرانم! اقوام محترم – راه

ما راه خداست. بشتابيد که از کاروان عقب نمانيد. مردها چون حسين (ع) و زن ها

چون زينب (س) از خواب بيدار شويد که ديگر فرصت کم شده است و وقت مي گذرد.

بشتابيد، برخيزيد. خدا راه را باز کرده است. براي آنها که بيدار باشند. خدا شما را بينا

فرموده، پس بشتابيد و تعجيل کنيد. زود زود- جا نمانيد. پدر و مادرم، من شما را دعا

مي کنم، شما مرا حلال کنيد. مبادا گریه کنيد، با صبر باشيد، طاقت داشته باشيد.

مبادا دشمن شاد شويد. راه شهيد، راه حسين و راه حسين راه خداست.

آيا مي شود از اين راه گذشت؟

به راحتي هر کسي به اين سعادت نمي رسد. پس شاد و صبور باشيد. ما راهمان

را پيدا کرده ايم. خدا شما را جزاي خير عنايت فرمايد. دوست دارم چون کوه سرافراز

باشيد. بالاخره ما بايد بميريم. چه خوب است در اين راه، راه خدا، راه خوبان خدا، راه

عزيزان خدا، جان دهيم. خداوند به ما لطف فرموده بس کرامت عطا کرده.

خدايا! پدر و مادرم و همسرم را از من راضي گردان. الهي از تو تمناي بخشش، مقام

حسين و هدايت را دارم و انسان ها را به راه راست هدايت فرما.

«والسلام عليکم و رحمه الله و برکاته»