محمّد زوّاری فرزند محمدحسن در سال 1348 در شهرستان بیرجند دیده به جهان گشود. دوران کودکی و تحصیلاتش را تا سال دوم دبیرستان در بیرجند گذراند. او عضو فعال پایگاه بسیج مسجد حضرت موسی بن جعفر(ع) بود. علاقه ی فراوانی به قرائت قرآن داشت و مرتب در هیأت های عزاداری و مجالس دعا شرکت می نمود.

   عشق و علاقه به امام و رهبرش باعث شد تا در 17 سالگی درس را رها نماید و داوطلبانه از طریق بسیج سپاه پاسداران عازم جبهه های نبرد شد. او مدت 45 روز همراه لشگر ویژه شهدا به عنوان تک تیرانداز در گردان امام حسین(ع) در صحنه ی دفاع از اسلام و میهن اسلامی حضور یافت و شجاعانه در مصاف با دشمن متجاوز شرکت کرد.

   سرانجام در تاریخ بیست و هفتم فروردین ماه سال 1366 در منطقه ی عملیاتی سلیمانیه در عملیات نصر یک در سن 18 سالگی بر اثر انفجار مین دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار معبود شتافت. پیکر پاک شهید پس از تشییع در شهرستان بیرجند در مزار شهدای این شهر به خاک سپرده شد.

برگرفته از سایت: www.sh-m-zavvari.blogfa.com

بسم ربّ الشّهداء والصّديقين

زندگينامه شهيدجيرائيل ملّتي مياب(شهيدي ازشهرستان مـــــــرند)

مطلب را در ادامه دنبال بفرمایید....

بسمه تعالي

 
 آقامعلي عليپوراقدم مياب پدرشهيدحسن عليپوراقدم مانندساير آذربايجانيها بدليل نبود معاش  كافي  ودرآوردن نان حلال ازشهرستان مرند روستاي مياب به تهران مهاجرت كردو شهيد والا مقام حسن علي پوراقدم  در تاريخ، ۲۰/۷/۱۳۴۱در شهرستان ري ديده به جهان گشود، پس از اتمام تحصيلات دلش به سوي آسمان جبهه پر كشيد وبه عنوان سرباز ارتش به خدمت سربازي اعزام گرديد سرانجام پس از رشادت هاي فراوان در حالي كه عشق به شهادت در وجودش شعله مي كشيد درجبهه ي غرب شيلردر تاريخ، ۲/۹/۱۳۶۲به آرزوي ديرينه اش رسيدوبه شهادت رسيدوجنازه پاكش بعدازاعزام به تهران بعدازتشيع واقامه نماز توسط اهالي ميابيهاي مقيم تهران ومهماناني از روستاي مياب وشهرستان مرندبه دليل س***ت خانواده ي شهيد درتهران،در بهشت زهراي تهران به خاك سپرده شد و روح عزيزش در جوار اربابش حسين (ع) آرام گرفت. روحش قرين رحمت حق باد

 
زندگي نامه شهيد حسن  علي پوراقدم

 
ان الذين هاجروا و جاهدوا باموالهم و انفسهم اعظم درجه عند الله و اولئك هم الفائزون .

 
در نيمه دوم سال ۱۳۴۱و در آغاز فرارسيدن سال نو يعني سال ۱۳۴۲سال خون و قيام ، سالي كه فرياد هاي حق طلبانه ي بخون نشست و سالي كه با صيادت ابراهيم زمان امام خميني قيامي پرشكوه در اين پهن دشت خون برپا شد كه خود نقطه ي انقلابي بسيار بزرگ گشت كه پس از اندك مدتي طومار زندگي و حاكميت شوم يكي از بزرگترين رژيم هاي جنايت پيشه تاريخ را در هم پيچيد و سرفصل جديدي را در تاريخ اين سرزمين گشود، آري حول و هوش اين سال پر طپش حيات انسان هاي نويني نيز آغاز شد كه مناديان آزادي و پاسداران حريم مكتب توحيد و حماسه آفرينان دشت خون گشتند و سرباز شهيد اسلام حسن عليپور اقدم در مهرماه ۱۳۴۱ و در ميان خانواده اي مستضعف چشم به جهان گشود و اينك در پي تداوم آن طريق خونين به زمره عاشقان خدا در بهشت جاويدان در آمد و مصداقي گشت بركلام امام كه ياران من در گاهواره اند .
حسن علي پور اقدم پس از طي دوران كودكي وارد مرحله جديدي از زندگي خود مي شود وي دوران ابتدايي خود را در دبستان بيك وردي و دوران راهنمايي خود را در  مدرسه طلوع آزادي در حومه شهرري سپري ميكند و دوران متوسطه را در دبيرستان شهيد گلشني به پايان مي رساند
دوران تحصيلي اش توأم با فراز و نشيب هايي بود ، چنانكه در سن ۱۳ سالگي در سال ۱۳۵۴ پدر زحمتكش و مهربانش با آنها وداع گفته  و از دنيا مي رود وبا  اين غم سنگين و عوارض ناشي از آن با مشكلات فراوان به تحصيل خود ادامه مي دهد و در عين تحصيل هميشه به اين فكر بوده است كه چگونه مي تواند به خانواده كمك و ياري رساند و در اين بين چه در زمان فراغت و چه در زمان تحصيل به انجام كار مي پرداخت . او بوي مطهر قائمان خونين ۱۳۴۲ را در مشام داشت در مبارزه با رژيم سابق بويژه در دوران تحصيلش كه مصادف با ايام انقلاب اسلامي بود از پيشگامان مبارزه در صفوف تظاهرات خياباني آن سالها قرار گرفت و در ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي همچون پاسداري گمنام در محله ي خود با عشق و علاقه به پاسداري و نگهباني مي پرداخت در روز هاي ۲۱ و ۲۲بهمن همراه با مردم قهرمان كشورمان در آزادي پادگان ها خصوصا در آزادي پادگان گارد سابق در خيابان پاسداران مسلحانه شركت مي كند ايشان پس از طي دوران هنرستان به خدمت سربازي اعزام مي گردد اما روح پر خروش وي نميتوانست به اين بسنده كند و در پي درخواست داوطلبانه همراه با جمعي ديگر از دوستان همرديف به جبهه جنگ حق عليه باطل به ستيز مزدوران بعثي مي شتابد و بدين ترتيب يكي ديگر از طلايه داران فجر در عمليات والفجر در سپيده دم دوم آذرماه با وضوي خون به نماز عشق مي نشيند و با پيكر خون آلودش كه گواه مظلوميت تاريخي يك نسل است به لقاء پروردگار خودميشتابد
آنكه جانان طلبد بهر چه    خواهد    جان  را          ترك جان گويي اگر مي طلبي جانان   را
قرب جانان هوس هر دل   جاني  است    ولي         دل كسي داد به جانان كه نخواهد جان  را
دعوي عشق و محبت نه به حرف است حكيم         بايد از خون گلو  زد   رقم اين عنوان   را
عشق را دعوي دين      بر  سر ميدان بلاست        مرد خواهم كه  نهد پاي سر   ميدان   را       
 

زندگینامه شهیدپاسداروظیفه عبّاس مرنداصل

شهید پاسدار وظیفه عبّاس علیوند مرند اصل فرزندسلطانعلی در اوّل فروردین ۱۳۴۶در روستای میاب از توابع شهرستان مرند استان آذربایجان شرقی  در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد پدرشهیدعباس مرندی  در سالتحصیلی۵۵-۱۳۵۴  ایشان را جهت یادگیری علم ودانش در دبستان دولتی عنصری میاب ثبت نام میکند  وبعدازمدتی پدرشان را ازدست میدهند ودوبرادر بنامهای علی وسیف اله ازایشان مراقبت میکنند وشهیدمرندی با آن سن کوچکش در تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی شرکت می کرد چنانچه معلمان مدرسه ایشان را از این کار ممانعت میکردند ولی شهید مرندی همچنان در تظاهرات شرکت می کرد بعداز پیروزی انقلاب اسلامی شهیدعباس علیوندمرندی در برنامه های انجمن اسلامی که از طرف بسیج سپاه مرند توسط شهید عسگریوسفی میاب اجرا می شد شرکت می کرد ودر جلسات قران وهیئت های حسینی شرکت می کردند چنانکه در ایام محرم  به صورت تمام وقت فعالیت فعالیت می کرد شهیدمرندی پس از پایان دبستان بدلیل  فقدان پدرومشکلات خانوادگی ورسیدگی به مادر مجبور به ترک تحصیل می کنند شهیدعباس مرندی در۱۸/۱۰/۱۳۶۵  به صورت پاسدار وظیفه به سربازی اعزام می شوند ودر سپاه پاسداران طی آموزش نظامی مشغول خدمت می شوند وبه جهه های جنگ اعزام می شوند ودر تاریخ۲۶/۵/۱۳۶۶ درمنطقه ی ابوالفتح عراق با اصابت ترکش به سر ودست وپا به شهادت میرسند وپیکرپاک شهید پس از آوردن به مرند توسط مردم شهیدپرور مرند ومیاب وروستاهای همجوارتشییع شد وپس ازاقامه نماز در قطعه ی شهدای میاب درجوارشهیدان بخاک سپرده شدوتنهاکسی که درفراق آن شهید تاحالاعزادارمانده بودمادرشهید،خواهرشهید ودوبرادرشهیدمیباشد واین درحالی است که مادرشهید ازدرد فراق فرزندش دارفانی راوداع گفت .یاد شهیدعباس مرندی ومادرش گرامی باد.
منبع: بنیادشهیدشهرستان مرند

منبع: گلهای آسمانی شهیدعباس علیوندمرندی میاب

باتشکر ازخانواده شهید ... آقای سیف اله علیوندمرند میاب

نام: محمد

شهرت: بیات

نام پدر:-

تاريخ تولد: 1342

محل تولد: بداغ‌آباد

تاريخ شهادت: 28/8/1360

محل شهادت:--

محل دفن:گلستان شهدای زرین‌شهر

آينه سوز و ساز خود را نشكست                        عهد دل سرفراز خود را نشكست

تير از پي تير  از هوا مي‌باريد                       مي‌ديد، ولي نماز خود را نشكست

ن.بهرامی

خاطره شهادت اين شهيد، ظهر روز عاشورای کربلا را در يادها زنده مي‌كند. حضرت اباعبدالله­ الحسين(ع)و ياران با‌وفايش در ظهر عاشورا ايستادند تا زيبا‌ترين نماز را به درگه حق اقامه كنند. شهید محمد بیات و همرزمانش هم همان حرکت سالار شهیدان را در جبهه و در مقابل دشمن در حالی که در زیر باران گلوله بودند، انجام دادند.  

آري قصه شهادت محمد بيات نيز ماجرایي شنيدني‌است كه نماز ظهر عاشورا را به نماز ظهر جبهه‌هاي حق عليه باطل پيوند مي‌زند.

محمد بيات در سال 1342 در محله بداغ­آباد در خانواده‌اي محروم و مذهبي ديده به جهان گشود. در همان محل دوران كودكي و تحصيلات ابتدایي را به پايان رسانيد و براي ادامه تحصيلات راهي محله وينيچه شد. او هر روز پیاده مسیر بداغ‌آباد تا وینچه را برای خواندن درس طی می­کرد تا توانست دوران راهنمایی را به پایان برساند. او مصمم بود ادامه تحصيل بدهد و چون به رشته فني بسيار علاقه‌مند بود، در امتحانات ورودی هنرستان شرکت کرد و با قبولی در امتحانات، توانست برای ادامه تحصیلاتش به زرین‌شهر برود و پس از طي دوره هنرستان، موفق به گرفتن مدرك ديپلم فني شود. او از همان كودكي به انجام فرايض دینی علاقه داشت و به‌خصوص به فراگيري كتاب خدا، قرآن مجيد عشق مي‌ورزيد. همين امر باعث شد درجواني معلم قرآن بشود.

 شهيد محمد بيات تدریس قرآن را از بچه‌هاي فاميل و محل شروع كرد. او نه تنها به آنها خواندن قرآن را مي‌آموخت، بلكه آنها را به خواندن نماز و به‌جا‌آوردن فرايض ديني و همچنين خواندن دروس مدرسه نيز تشويق مي‌كرد.

  او در بسيج نيز ثبت نام كرده بود و تا پاسي از شب در كتابخانه مسجد محل فعاليت مي‌كرد. در مسجد محل نيز كلاس قرآن تشكيل داده بود و به علاقه‌مندان، قرآن آموزش مي‌داد. شهيد محمد بيات از همان اول انقلاب خطوط انحرافي را مي‌شناخت و خادمان به انقلاب را از خائنان تشخيص مي‌داد. به دليل همين شناخت سياسي به رهبر كبير انقلاب حضرت امام خميني(ره)و شهيد رجایي و شهيد با‌هنر عشق مي‌ورزيد.

او هميشه در نظرها و صحبت‌هايش مخالفت خود را با بني‌صدر اعلام مي‌كرد.

حالا زمان انتخاب بود. محمد بايد انتخاب مي‌كرد: ادامه تحصيل دهد يا براي دفاع از حريم ميهن اسلامي راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شود. او راه دوم را انتخاب كرد. هرچند پدرش به او توصيه مي‌كرد كه درسش را ادامه بدهد و بعد از پايان تحصيلات به جبهه برود، ولي او در جواب پدرش مي‌گفت: براي درس‌خواندن وقت هست، ولي براي دفاع از ميهن اسلامي وقت بسيار تنگ است و نبايد به دشمن امان داد؛ فعلاً انقلاب اسلامی به فداكاري جوانان اين مرز و بوم نیاز دارد و ما بايد امر امام را در عزيمت به جبهه اطاعت كنيم.

سرانجام آرزوي محمد برآورده شد و در مهر 1360 يعني يك‌سال پس از شروع جنگ، به جبهه حق عليه باطل اعزام شد.

او مدتي كه در جبهه بود، مردانه كمر به رزم با دشمن بست و در اين عرصه از هيچ فداكاري و رويارویي با دشمن دريغ نکرد. نامه‌هايی كه هر از گاهي از جبهه به خانواده مي‌نوشت، سرشار از نصايح مذهبي و انساني بود. او در جبهه نيز هنگام اوقات شرعي بانگ الله‌اكبر سر مي‌داد و همه را به نماز جماعت فرا مي‌خواند. در نامه‌هايی كه براي خانواده مي‌فرستاد، خطاب به پدرش نوشته بود: خون ما كه از خون علي‌اكبر امام حسين(ع)رنگين‌تر نيست! ما حتي يك تار موي آن بزرگوار نمي‌شويم پس ما نيز آماده‌ايم تا جان خود را فداي دين خدا و ميهن اسلامي بكنيم، و شما از اين موضوع ناراحت نباشيد كه ما شهيد بشويم. شهيد محمد بيات آخرين اذان خود را با بانگ بلند سر داد؛ اذاني به سرخي افق اذاني كه طنين آن تا عرش خدا بالا رفت و صداي الله‌اكبر آن را فرشته‌هاي آسمان شنيدند و شايد در يك هم‌صدایي موزون فرشتگان نيز تكراركردند اذان مكبر عشق را.

آري اذان محمد كه به رسالت رسول خدا حضرت محمد مصطفي(ص)شهادت داد، ناگهان سوت خمپاره‌ایي فضاي جبهه را شكافت و تركش آن گلوي مؤذّنِ عشق را نشانه گرفت و اذان محمد سرخ‌ترين اذان شد و لحظاتي بعد محمد در خون خود غلطيد و روحش به دنبال صداي آسماني‌اش به آسمان پرواز كرد.

آري محمد در ظهر 28/8/60 نداي حق را لبيك گفت و رفت تا اذان ناتمامش را در صف فرشتگان خدا بخواند. بدن پاك اين مؤذن شهيد، بر دستان پاك مردم اين ديار در 30/8/60 تشييع و درگلستان شهدای زرین‌شهر به خاك سپرده شد.

نام: حسین

شهرت: نوری

نام پدر: حيدرعلي

 تاریخ تولد: 1350

محل تولد: ديزيچه

تاریخ شهادت: 20/12/1366

محل شهادت:‌ حلبچه

محل دفن: گلزار شهدای دیزیچه

نام عمليات: والفجر10

اين جمله‌ها دوباره به ذهنم خطور كرد                 آيا دوباره مي‌شود از خط عبور كرد

خط‌های بريده شده از هم سبقت گرفته‌اند                 ديگر خطوط فاصله ما را صبور كرد

اوراق زندگي همه جا زير و رو شده است                  بايد دوباره دفتر خود را مرور كرد

حسين باغ شيخي

بسيج مدارس هيچ­گاه نام شهيد حسين نوري را از ياد نخواهد برد واين ستاره درخشان هميشه در آسمان بسيج مدارس كشور خواهد درخشيد. خون پاك اين شهيد، خطي را ترسيم كرد كه تا ابد راه سعادت و فداكاري را به نوجوانان ميهن اسلامي نشان داد.

  شهيد حسين نوري در سال 1347 در شهر ديزيچه متولد شد و ايام كودكي را به تحصيل گذارند تا آنكه براي ادامه تحصيل به دبيرستان پاي گذاشت. او از همان ابتداي ورود به دبيرستان از آنجا كه برخاسته از خانواده‌ایی مذهبي و انقلابي بود، عشق به انقلاب و دفاع از ميهن اسلامي تمام وجودش را فرا گرفته بود؛ بنابراين بدون تأمل وارد بسيج مدارس شد و به عنوان عضوي فعال در تمام عرصه‌ها، فعاليت خود را شروع كرد. او كه داراي قلبي رئوف و مهربان بود، در عرصه كار و تلاش نيز مددكار پدر و خانواده خويش بود؛ به طوري كه هم به تحصيل ادامه مي‌داد و هم به كار كشاورزي مشغول بود. حسين قبل از اينكه وارد دبيرستان شود، در طول سه سال در مدرسة شهيد علي جباري ديزيچه با عنوان مسئول تبليغات اين مدرسه انتخاب شد و حقیقتاً در عرصه‌هاي فرهنگي خوش درخشيد. در تشكيل بيشتر رشته‌هاي هنري­ همتي خستگي‌ناپذيری داشت. مي‌توان از نوع فعاليت‌هاي او به ذوق سرشارش در رشته‌هاي مختلف فرهنگي پي برد؛ چون در تمام رشته‌ها فعالیت می‌کرد. تمام فعاليت‌ها حكايت از آن داشت كه امیرحسین دانش‌آموزي نمونه و یک بسيجي خستگي‌ناپذير بود كه تمام توانش را در راه اهداف انقلاب و مملكت اسلامي به كارگرفته بود. از هيچ كوششي براي نيل به اهداف خود فروگذار نمي‌كرد؛ تا آنجا كه در سال اول دبيرستان قدم در ميدان نبرد گذاشت. او ثابت كرد نه فقط در عرصة تبليغات و گفتار به انقلاب و ميهن اسلامي عشق مي‌ورزد، بلكه در عرصه عمل نيز اين ادعا را ثابت كرد.

  عمليات والفجر 8 عملياتي بود كه همه را به حيرت واداشت. همه‌ جهانيان به فتح جزيره‌ فاو با ناباوري مي‌نگریستند. عبور از آب­هاي خروشان اروند و موانعي كه سد راه رزمندگان اسلام بود، تسخير اين جزيره را غيرممكن مي‌ساخت؛ ولي رزمندگان جبهه‌ حق كاري كردند كارستان و حسين نوري هم پابه‌پاي رزمندگان غيور اسلام به قلب دشمن يورش برد تا طنين الله اكبر و رگبار سلاحش قلب دشمن را بشكافد و فتح و پيروزي را نصيب جبهه ‌حق نمايد. او پس از اين عمليات در عمليات ديگري به‌ نام والفجر10 شركت كرد و در حلبچه شاهد يكي از فجيع‌ترين رخدادهای دنيا، بمباران شيميایي دشمن بود. سرانجام اين بسيجي دانش‌آموز در تاريخ 20/12/66 با تركش خمپاره به شهادت رسيد و روانش به حضرت حق پيوست.

نام: ابراهیم

 شهرت: بهرامی

 نام پدر: حسين

 تاريخ تولد: 1335

 محل تولد: ديزيچه

 تاريخ شهادت: 3/1/1363 

 محل شهادت: تنگه رقابيه 

محل دفن: گلستان شهداي شهرديزيچه

ای عــــــرش ســــــلام کن شهید آوردند                 ای فرش قیام کن شهید آوردند

ای چشم ستاره هرچه در گردون هست                زین حادثه وام کن، شهید آوردند

                                 گلشن کردستانی

شهر ديزيچه، یکی از شهرهای استان اصفهان است كه در دوران انقلاب و ایام هشت سال دفاع مقدس، نزدیک به 110 شهيد و شمار زیادی جانباز و آزاده تقديم انقلاب و ميهن اسلامي كرده است. يكي از اين شهدای گلگون‌کفن كه در گلستان شهداي اين شهر در كنار مقبره شاه سليمان (ع) آرميده، شهيد .......

نام: احمد

شهرت: ریزی

نام پدر: بختیار

تاریخ تولد: 1341

محل تولد:  وينيچه

تاریخ شهادت:  22/1/1362

محل شهادت: پاسگاه شرهاني

محل دفن: گلستان شهداي وينيچه

   شهيد احمد ريزي در سال 1341 در محله وينيچه، يكي از محله‌هاي شهر ديزيچه متولد شد. خانواده او از راه كشاورزي امرار معاش مي‌كردند و مانند اكثر كشاورزان با روزي حلال و دلي مملو از مهر خداوند، زندگي را می¬گذراندند. هنوز هم كوچه پس‌كوچه‌هایي كه به مدرسه كشاورز منتهي مي‌شود، رفت و آمد او را به اين دبستان به خاطر سپرده‌اند. نمي‌دانم چند نفر شهيد را اين مدرسه در دامان خود پرورش داده است؟ ولي اين را مي‌دانم كه هنوز هم از در و ديوار اين مدرسه مي‌شود بوي شهدایش را استشمام كرد........

مراجعه فرمایید به ادامه مطلب

تا قله عاشقی سفر کرد و گذشت               در عالم عاشقی خطر کرد و گذشت

خورشید‌صفت برآمد از قله عشق               این شام سیه را سحرکرد و گذشت

بعد از شهادت اكبر برادرش مجروح و پايش قطع  گرديد. برادر زنش ده سال اسير زندان‌هاي رژيم بعثي عراق شد و پسرخواهرش نيز به‌شدت  مجروح شد، اين جوشش خون شهيد است كه خون را در رگ جامعه به‌جوش مي‌آورد و نمي‌گذارد که عَلَم شهيد به زمين بيفتد.......

به ادامه مطلب رجوع فرمایید.....

نام: اصغر

شهرت: زمانی

نام پدر: مصطفی

تاریخ تولد: 1340

محل تولد:شهر دیزیچه

‌ تاریخ شهادت: 1/8/1361

محل  شهادت: چم‌هندی

 نام عملیات: محرم

از دیده عاشقان  نهان کی بودی؟                       فرزانه  من، جدا ز جان کی بودی؟

طوفان غمت ریشة هستی برکند                       یارا، تو بریده از روان کی بودی؟

                                        امام خمینی (ره)

«الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ ۚوَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ»(توبه:20)،آنها که ایمان آوردند، و هجرت کردند، و با اموال و جانهایشان در راه خدا جهاد نمودند، مقامشان نزد خدا برتر است؛ و آنها پیروز و رستگارند!

در يكي از روزهاي  پاييزي مهر 1340 در خانواده­ای مسلمان و مذهبي و نسبتاً ضعيف و مستضعف چشم به جهان  گشود. او را اصغر ناميدند تا سرباز راستين امام حسين(ع)باشد. خانوادة اصغر با همة مشقّت و رنج و سختي كودك خود را به مدرسه فرستادند تا با آگاهي بيشتر به ايمانش افزوده شود و سرباز فداكاري براي اسلام باشد........

به ادامه مطلب رجوع فرمایید....

نام: شعبان

شهرت: جمشیدی‌راد

نام پدر: رحمت‌اله

تاریخ تولد:1344

محل تولد:‌ دیزیچه محله قلعه ميرزمان

محل‌شهادت: شلمچه

نام عمليات: كربلاي 5

محل دفن: گلستان شهداي وينيچه

تاريخ شهادت: 10/12/65 

صحبت از دریا و موج عاشقی است                    صحبت از رفتن به اوج عاشقی است

روحاني شهيد ، شعبان جمشيدي‌راد در سال 1344 در خانواده‌اي متديّن و زحمتكش ، در محله قلعه ميرزمان يكي از محله‌هاي شهرديزيچه ديده به جهان گشود. او دوران دبستان و راهنمایی را در اين محل پشت سر گذاشت و با همان صفاي دروني در سن هفده سالگي (1360) براي تحصيل امور ديني قدم به حوزه علميه گذاشت و به فراگيري معارف الهي پرداخت. او كه يكي از پيروان راستين مكتب حيات‌بخش دين مبین اسلام بود، براي دفاع از حريم اين آیين مقدس ، بارها و بارها به جبهه‌هاي حق عليه باطل عزيمت كرد تا آنچه را........

به ادامه مطلب رجوع فرمایید....

مسعود اميديان در سال 1349 در شهر نورآباد شهرستان دلفا از توابع استان لرستان ديده به جهان گشود، دوران کودکي را به همراه برادر دوقلويش سعيد با شعفي سرشار از تربيت ديني سپري نمود و با فرا رسيدن بهار علم و دانش هر دو دست در دست هم راهي مدرسه شدند و تحصيلات خود را تا پايان دوره راهنمايي سپري نمودند و سپس هر دو تصميم گرفتند به حوزه علميه بروند و به آموختن علوم ديني و مفاهيم سرشار اسلامي بپردازند. با آغاز جنگ تحميلي نداي مولا و مقتدايشان را لبيک گفته و باز هم هر دو در کنار هم به جبهه هاي نبرد شتافتند تا اينکه سرانجام در تاريخ 30/8/1366 پس از رشادت هاي فراوان در عمليات نصر" در گرده رش" در سن 17 سالگي به درجه رفيع شهادت نائل مي آيد و برادرش ماند تا راه او را ادامه دهد.

وصيت نامه :

من راه حسين(ع) را پيمودم .پدر و مادرم شيون و زاري نکنيد، زيرا کسي نبود که براي امام حسين شيون کند يا لباس سياه بپوشد.

فرامرز بهمني در سال 1342 در شهر زاهدان در خانواده اي متوسط چشم به جهان گشود. دوران دبستان و راهنمايي را در زادگاهش پشت سر گذاشت و در دوره ي دبيرستان به جبهه اعزام گرديد، و دو بار مجروح شد.

در رشته ي فيلم سازي تحصيل را ادامه داد. وي اوقات فراغت خود را به تربيت جوانان شهر زاهدان و فعاليت در بسيج مي گذراند و همواره به تشکيل کلاس هاي فرهنگي مبادرت مي ورزيد.

فرامرز مدتي در اداره ي کل بازرگاني استان به کار اشتغال داشت. تا آن که سرانجام حدود يک سال پس از شهادت برادر بزرگوارش، فرزاد، در عمليات والفجر ده در منطقه ي خرمال بر اثر برخورد با مين در سن بيست و چهار سالگي در سال 1366 به شهادت رسيد.

وصيت نامه :

ياران به سوي شما مي آيم. به آن دياري که در آن مردن بي معناست، آن جايي که مردانشان تکبير گويان به سوي قله ي بلند يگانگي پرواز مي کنند. آن جا که عشق با فنا شدن معني مي شود.

خسرو در سال 1335 در قصر سنبلستان اصفهان متولد شد، کودکي شجاع و تيزهوش بود، و به واسطه وضع نابسامان خانواده توسط خاله اش که از زنان مخالف رژيم پهلوي بود، تربيت يافت. مادر براي اينکه بتواند خرج تحصيل فرزند را تهيه نمايد، در يکي از کارخانجات اصفهان (کارخانه بافتساز) مشغول به کار شد، و خسرو توانست در سايه اين زحمات تحصيلاتش را ادامه دهد، بعد از مرگ خاله او به خيابان زينبيه اصفهان نقل مکان کرد، و در مرکز تعليمات حرفه اي يک دوره آموزشي فشار قوي برق را گذراند سپس در کارخانه پلي اکريل اصفهان استخدام شد، و به مدت دو سال در آنجا خدمت نمود، آنگاه از مادر خواست که ديگر در کارگاه کار نکند. با اوج گيري انقلاب اسلامي نگهباني در خيابانهاي شهر را پذيرفت و با فرا رسيدن بيست و دوم بهمن ماه به تهران مهاجرت کرد و پس از تصرف ساواک پاسداري از آن محل را بر عهده گرفت، وي چندي بعد از طرف سپاه پاسداران به استان سيستان و بلوچستان ايرانشهر و خارک رفت و يک ماه و نيم بعد به اصفهان بازگشت، او در همين زمان با دوشيزه اي پارسا ازدواج کرد و صاحب فرزند شد، با آغاز جنگ تحميلي پس از يک دوره آموزش تعليمات سلاح هاي سنگين و عمليات چريکي درسپاه اصفهان

به کردستان رفت، و بعد از سه ماه مبارزه بي امان به زادگاهش بازگشت، ريسمانچيان در تاريخ 15/1/1360 بار ديگر قدم در جبهه دارخوئين نهاد و 50 روز مردانه از خاک ميهن اسلامي دفاع نمود، مرد حماسه و ايمان و حامي انقلاب اسلامي سرانجام سه روز قبل از سفر آسماني خويش با تمام دوستان و آشنايان خداحافظي نمود و در تاريخ 21/3/1360 در عمليات فرمانده کل قوا در سن 25 سالگي جام شيرين شهادت را نوشيد، دارخوئين بار ديگر خون سرخ رزمندگان خميني را زينت بخش خويش ساخت، تا در روز محشر به آبروي عاشقان ثارالله مورد شفاعت حق قرار گيرد.

وصيت نامه :

با درود به رهبر کبير انقلاب اسلامي امام خميني و با درود به برادراني که فرمان حق طلبانه اين حسين زمان را گوش فرا دادند و جهاد را در سرزميني که همه جاي آن از خون برادران رزمنده گلگون شده است، آغاز کردند و خواب خوش را از چشم جهانخواران شرق و غرب گرفتند تا پرچم لااله الا الله را برفراز اين مرز و بوم گماشته و بخواست خداوند و بنا به فرمان رهبر کبيرمان اسلام را در جهان گسترش دهند تا جهانيان بدانند که تنها دين بر حق جهان، مکتب راستين اسلام است اين بنده ناچيز وصيتي ندارم جز اينکه توصيه مي کنم به برادراني که هنوز به جبهه حق عليه باطل وارد نشده اند: برادر سلاحت را غريب مگذار و برگير و با اتکا به خداوند سينه کافران را بشکاف تا دشمن بداند فرد مسلمان خواري طلب نيست و تا آخرين نفس مي جنگند برادر شعارت اين باشد: لااله الا اله يعني تمام هستي که بر روي زمين است، اينها همه از الله است بايد دل بکني و دل را به سوي الله همان معبود خود بندي و با سلاح محکم و استوار بر عليه باطل بروي که همه بازگشت کننده به سوي او هستيم والسلام...

اگر من شهيد شدم و جسدم به دست شما رسيد در کنار خاله ام مرا دفن کنيد.

خسرو ريسمانچيان

نام پدر:مراد علی

تاریخ تولد:1315/12/29

محل تولد:اسلام آباد غرب

تاریخ شهادت:1360/11/18

محل شهادت:تنگه چزابه

محل دفن:بهشت فضل نیشابور

... با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب ، امام خمینی و با درود و سلام به روان

شهداي حق و آزادي .

من وصیتمی کنم به کلی برادران سپاه و بسیج که با تمام وجود و با عشق به الله

در راه به ثمر رسیدن این انقلاب عظیم الهی تلاش کنند و از ایثار و خودگذشتگی

نهراسید زیرا که پشتیبان مستضعفین جهان ، الله است و از برادران بسیج مسجد

رضا(ع) می خواهم که مسجد را خالی نگذارند زیرا که در همین مساجد بود که پایۀ

این انقلابعظیم الهی بنیان گرفت.

و خواهشدیگرم از مادر و خواهر و همسرم این است که براي من گریه نکنند

چرا چون شهادتسعادتاست.

... آرزوي من این بود که در جهاد فی سبیل الله شرکت کنم و اگر لایق بودم

شهید شوم . مؤمن باید از شهادت در راه خدا نهراسد و با تمام وجود ، آن را در

آغوش بگیرد .

انّا لله و انّا الیه راجعون

نام پدر:حسن

تاریخ تولد:1364/6/20

محل تولد:خرو علیا

تاریخ شهادت:1365/6/10

محل شهادت:حاج عمران

محل دفن:روستاي خرو علیا

وصیت نامه:

قال رسول الله(ص) : فوق کل بر برحتی یقتل الرجل فی سبیل الله فلیسفوق بر

با سلام و درود به روان پاک شهدای اسلام از هابیل تا ایران و سلام به جان

نثاران راه خدا ، راه عدالت و تقوی و سلام بر قلب عاشقان راه خدا ، حضرت امام

خمینی روح خدا .

پروردگارا ! شکر تو را که مرا در زمانی قرار دادی تا بتوانم دینم را و رهبرم

را بشناسم و به عبودیت تو نزدیک تر شوم . بار الها ! تو را سپاس بر این که بر

این بندة حقیر منت گزاردی و توفیق جهاد در راهت را به من ارزانی داشتی .

خداوندا ! بنده ای پرگناهم ، از درگاه غفار تو طلب آمرزش می نمایم .

ای امت شهیدپرور اسلامی ! پرخروش علیه ستم بشورید . لحظه ای در راه

اعتلای کلمة توحید ننشینید . در راستای خط امام ، این خط کوی اسلامی با

ایثار خون حرکت کنید و با هوشیاری تمام حافظ دستاوردهای این انقلاب که

بشارت جهانی شدن حکومت اسلامی را می دهد باشید . بدانید که بزرگ ترین

گناه ، کوتاهی کردن در به ثمر رسیدن آمال و آروزی شهیدان می باشد و سخن

کوتاه کنم ، خلاصة کلام ، فیضی را که امروز خداوند ما را از او بهره مند کرده

یعنی رهبری صحیح و خردمندانة حضرت امام را از دست ندهید و در پایان

می خواهم از کسانی که به گردن اینجانب حق داشته اند مرا به بزرگی خود

ببخشند و برایم طلب حق از درگاه خداوند متعال بنمایند .

و اما به خانواده ام ، پدرم ، پدر عزیزم ، پدری که مدت ١٨ سال راهنمای

زندگی من بوده اید و برایم زحمت ها کشیده اید و من چیزی نبودم بجز

دردسر ، امیدوارم سلام مرا پذیرا باشید و مرا به بزرگی خود ببخشید و

برایم طلب عفو از درگاه خداوند متعال بنمایید .

در پایان خدمت مادر عزیزم سلام . امیدوارم که این سلام مرا که از اعماق

قلبم سرچشمه می گیرد پذیرا باشی . مادر عزیزم ! امیدوارم که مرا ببخشید

خدمت برادران عزیزم یک به یک سلام می رسانم و امیدوارم که این

سلام مرا پذیرا باشید و در این مدت اگر از برادر خود حسین ناراحتی دیده

اید مرا به بزرگی خود ببخشید .

آن که همیشه در فکر شما بود حسین قدمیاری

نام پدر:حسین

تاریخ تولد:1345/7/19

محل تولد:آمل

تاریخ شهادت:1362/5/18

محل شهادت:مهران

محل دفن:بهشت فضل نیشابور

وصیت نامه

ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه

الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون

با درود به رهبرکبیر انقلاب وبا سلام بهشهدايگلگون کفن از هابیل تا حسین (ع)

و از حسین(ع) تا شهداي این برهه از انقلاب . شهدایی که به نداي هل من ناصر

ینصرنی حسین (ع) پاسخ مثبت دادند و ما هم که عازم جبهه هستیم امیدواریم کاري

را بکنیم که حسین (ع) در چند صد سال پیشکرد .

و حالا می خواهم به همۀ همکیشان و هم مسلکان خود وصیت کنم من به

آرزوي خود رسیدم اما به مادر و برادر و خواهرانم بگویید به هیچ وجه گریه نکنند و

اگر توانستید براي من بخندید و حتّی جشن بگیرید چون من خوشبخت شدم و از

دام این دنیایی که همه جایش ظلم و ستم می باشد رهایی یافتم . براي خدا

شکرگزاري کنید چون که من از اما محسین (ع) و فرزندانش والاتر نیستم که آنها

جان عزیز خودشان را در راه اسلام دادند ، ما هم وظیفه داریم خون آنها را زنده نگاه

داشته و راه آنها را ادامه دهیم و در این برهه از زمان ، اسلام احتیاج به خون دارد و

ما باید با خون خود ریشه هاي اسلام را آبیاري کنیم که درخت اسلام سبز و خرّم

شود و نخشکد .

من گفتۀ خدا را به جا آوردم (قتلوا فی سبیل الله) ، برایم نگویید که ناکام بوده .

به مادرم بگویید صبر و شکیبایی داشته باشد . او برایم خیلی زحمت کشید . او هم

پدر بود و هم مادر . چه کنم اسلام در خطر استو اسلام واجبتر استو وقتی که

خبر شهادت برادرم محمود به تو رسید اي مادر ! تو گفتی براي چه گریه کنم ؛ براي

اسلام رفته . وقتی که خبر شهادت من به تو رسید باز هم سخت باش چرا که دشمن

شاد می شود و از تو می خواهم که برادر بزرگم که شهید شده و من هم که شهید

شدم از دو برادرم دریغ نکنی و آنها را هم براي اسلام فدا کنی . مادر در جلوي

منافقین بایست ؛ به حرف منافقان گوش نکنید چون که خداوند می فرماید ان

المنافقین لکاذبون . منافقان کاذب و دروغگو هستند .

من در زندگی دو آرزو داشتم یکی شهادت و دیگري خدمت در سپاه که به

اولین آرزویم رسیدم . مادر گریه نکنید ؛ من از تو نبودم ، از اسلام بودم ، از آن ...

ملّت و به خاطر اینها جان دادم . من به آرزوي خود رسیدم که شهادت بود . من و

برادرم، دو شهید از یکخانواده هستیم و امیدواریم که برادرانم راه ما را ادامه دهند.

مادر و برادر و خواهرانم ! شما را به خدا می سپارم .

به امید پیروزي اسلام بر کفر جهانی

والسلام

علیرضا نعمانی مقدم

متولد 1339 اصفهان

شهادت 1361 پاسگاه زید، عملیات بیت المقدس

آرامگاه گلستان شهدای اصفهان

بسم الله الرحمن الرحیم

"من مات بغیر وصییه مات میته جاهلیه" پیامبر اکرم (ص)

اینجانب حمید شفرئی به خدای یگانه و صفات ثبوتیه و سلبیه اش به نحوی که پیشوایان مذهبی بیان فرموده اند، معتقدم. هم چنین به دین او یعنی اسلام با تمام اصول و فروعش که همگی در تشیع متجلی است اعتقاد کامل دارم. بعد از حمد و ستایش خداوند متعال و فرستادن بهترین درودها و سلام ها بر پیامبر گرامی (ص) و ائمه معصومین (ع) به ذکر چند نکته می پردازم:...............

نام شهيد: محمد                   نام خانوادگي: عباسي مكرم

نام پدر:ميرزآقا

تاريخ تولد: 12/1/1348               شماره شناسنامه:   17187

تاريخ شهادت: 28/9/1360              محل شهادت: تنگ كورك

نوع عضويت:   بسيجي              شماره پرونده :8829/60/1/ش

نام شهيد:  بخشعلی     نام خانوادگي:  عباسی

 نام پدر:محبت اله

تاريخ تولد : 10/06/1343      شماره شناسنامه :   186

تاريخ شهادت:16/03/1364       محل شهادت : قصرشیرین

نوع عضويت:   سربازارتش           شماره پرونده : 10177/64/1.ش

نام پدر: ذبيح اله

محل تولد: شهرستان مشهد

تاريخ تولد: 01/03/46

تاريخ شهادت: 25/07/63

محل شهادت: ميمک

مسؤليت: مخابرات و بي سيم

يگان: لشكر 5 نصر

گلزار: بهشت رضا

وصيت نامه :

بسمه تعالي

ان الله يحب الذين يقاتلون في سبيله صفا كانهم بنيان مرصوص

پروردگارا در خواب هستم يا در عالم بيداري خيال مي كنم يا حقيقت دارد ؟

قيام كربلا شهادت حسين (ع)قطعه قطعه شدن بدن قاسم و تكه تكه شدن پيكر شهيد عباس و اكبر آيا آنها افسانه بود ؟ ا

گر چنين تصوري تاكنون داشته ايد سري به جبهه ها بزنيد دراين صحنه عباسهاي دست از دست داده و قاسم و اكبرهاي سرشكافته، تا آنجا كنون خواب و خيال بنظرتان مي آ‎مده برايتان عينيت پيداكند ؟ با سلام و درود به رهبركبير انقلاب ايران بنيان گذارجمهوري اسلامي ايران واسوه مقاومت وپشتيان مستضفان جهان و باجهان وبا كسب اجازه ازامام امت وامت حزب الله و ملت قهرمان شهيد پرور و خانواده هاي معلولين واسرا ءومجروحين ورزمندگان اين كوههاي مقاومت وسربازان امام زمان وامام امت مي خواهم چند كلمه اي بعوان وصيت با قلبي سياه ودلي پراز دتسهاي شكسته وزباني بسته دربرابر خداوند متعال مي خواهم بر روي اين كاغذ سفيد بياورم مي خواهم بگويم اي ملت وامت قهرمان واسوههاي مقاومت ومليت كه خسته نخواهد شد وهميشه از مال ومنال خود گذشته اند باسلام ودورد برپدران و مادران شهيدان بر پد اران ومادران شيهيد برپدرومادر مهربان وعزيزخودم وبرادران وخواهران خودم و برادران وخواهرانم اينك كه اين وصيتنامه را مي نويسم چنان تشنه شهادتم كه سراز پا نمي شناسم چنان درفكر كارزار و پيكار شدم كه روز وشب خودم را نمي فهمم من براين باورم كه هر كس درراه خداوند ميجنگند از مرگ نمي هراسم ومن به خوبي مي دانم كه اگر شهيد شوم برادر ديگري از امت حزب الله سنگر مرا پرخواهند كرد واسلحه مرا به دست خواهند گرفت وآنقدر خواهد جنگيد تا دشمن را از صفحه گيتي ريشه كن سازند ونظام حق الهي را در جهان مستقر سازند وتواي كسي كه دم از خلق مي زني ودر كردستان خود را فدايي خلق جا مي زني ويا خود را مجاهد درراه خلق ويا خود را مجاهد درراه خلق مي داني وهر كجا دستت برسد چون رويهي كار برسرراه عزيزان ارتشي وسپاه ومردم بي گناه چاه مي كني بدان كه پايان عمرت نزديك است وديگر راهي جز تسليم وعودت به آغوش پرمهر محبت اسلام نداري پس اسلحه هاي دزديده شده ويا از دشمن گرفته شده را زمين نهيد وخود را براي گذشته ها آماده سازيد پدر ومادر عزيزم وقتي كه خبر شهادت مرا به شما گفتند ناراحت نشويد زيرا كه دشمن ومنافقين از ناراحتي شما خوشحال وشادمان مي شود پدر ومادر عزيزم مرا ببخشيد كه نتوانستم آن محبتهايي كه به من كرديد جبران كنم مادر عزيزم آن شري كه دادي به من حلالم كن وببخش مرا برادرانم سنگر شما مدرسها يتان است ودرس بخوانيد تا بتوانيد فرد خوبي براي مردم باشيد واما شما خواهرانم حجاب شما كوبنده تر ازخون من است پدرم براي من مقداري نماز بخوانيد وروزه بگيريد ديگر عرضي ندارم وهمگي را به خداوند بزرگ وتعالي مي سپارم فزند كوچك شما مصطفي ميرنژاد خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار جنگ جنگ تا پيروزي امام را دعا كنيد مرگ برتمامي منافقين وستمگران عمليات والفجر

تاريخ تولد : 25/1/1345

نام پدر : غلام رضا

محل تولد : سيستان و بلوچستان / زاهدان

تاريخ شهادت : 29/7/1363

طول مدت حيات : 18

محل شهادت : ميمك

مزار شهيد : بهشت رضاي مشهد

تاريخ تولد : 1336

محل تولد : كرمان /بافت /قنات ملك

تاريخ شهادت : مهر/1363

محل شهادت : ارتفاعات ميمك

بهار سال 1336 در روستاي قنات ملك شهرستان بافت، گل وجود احمد به شكو فه نشست. تحصيلات ابتدايي را در محل تولد خود گذراند و به منظور ادامه تحصيل روانه شهر كرمان شد. كار و تحصيل در كنار هم از او فردي سخت كوش ساخت. شركت در جلساتي مذهبي مو جب آشنايي او با روحانيون مبارز كرمان شد. با فرا رسيدن بهارسال 1375 او يكي از برگزاركنندگان تظاهرات مردمي در كرمان بود. پس از پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز جنگ تحميلي، احمد راهي جبهه هاي نبرد حق عليه باطل شد. از آنجا كه در سنگر علم و تحصيل نيز سخت مي كوشيد در يكي از رشته هاي مهندسي دانشگاه اصفهان پذيرفته شد. اما دفاع از ميهن او را ملزم به ماندن در جبهه كرد. سرانجام در مهر ماه سال 1363 روح احمد سليماني جانشين ستاد و معاون اطلا عات و عمليات لشكر 41 ثارالله از ارتفاعات ميمك به سوي آسمان پرگشود و نامش بر بلندترين قله ها درخشيدن آغاز كرد. روحش شاد.

روز عروسي او

گفتم احمد جان، حالا ديگر وقتش است يك آبگوشتي به قوم و خويش خود بدهي! گفت: «علي تمام دارايي من سيصد تومان است اگر عروس سيصد توماني پيدا كردي، من آماده ام.» و خلاصه با چند نفر از دوستان آنقدر در گوشش خوانديم تا رضايت داد. گفت: «از دختر عمه ام فاطمه خواستگاري كنيد.» فرداي روز خواستگاري با ماشين محمد سازمند به رابر رفتند و به عقد همديگر در آمدند. آشپزي عروسي با من بود. خيلي سرحال بودم. ديگ هاي جلوي خانه پدرش روي آتش بود و بوي برنج تو محل پيچيده بود. وقتي دست زدند و كل كشيدند فهميديم داماد را آورده اند. ملاقه به دست به پيشوازش دويدم ديدم اي داد بي داد! داماد با همان لباس جبهه است. با پيراهن فرم سپاه و شلوار خاكي! داد زدم: «مرد حسابي اين ديگه چه وضعيه؟ من تمام هنر آشپزي ام را امروز رو كرده ام آن وقت تو يك دست كت و شلوار پيدا نكردي بپوشي؟» لبخند مليحي زد و گفت: «چكار كنم علي آقا، پاسدارم ديگه!»

توسل

بيماري سختي داشتم، ديگر از دكترها نااميد شده بودم. همسرم علي در تدارك سفر به تهران بود تا پيش دكترهاي آنجا برويم. اما خودم مي دانستم بي فايده است. گفتم: «من نمي آيم.» گفت: «پس مي خواهي چكار كني؟ من كه نمي توانم دست روي دست بگذارم و همين طور شاهد آب شدنت باشم؟» گفتم: «من را ببر قنات ملك. اگر شفا نگرفتم ديگر بي خودي پولت را خرج دوا و دكتر نكن. بدان كه ديگر خوب شدني نيستم.» به هر زحمتي كه بود خودم را رساندم بر مزار شهدا و رفتم سر قبر احمد. گفتم: «احمد منم زهرا مي شناسي؟ يادت هست آن روز كه مجروح بودي و آمدي خانه ما، قرار شد من، خواهر تو باشم. تو هم برادر من؟ احمد دكترها جوابم كرده اند، بچه كوچك دارم، تو از خدا براي خواهرت شفا بخواه!» وقتي كه دلم خالي شد و مي خواستم برگردم، خودم فهميدم، حالم دارد خوب مي شود. الان كه ده سال از آن روز گذشته حتي يكبار هم به دكتر مراجعه نكرده ام.

آن روز گرم تابستان

بعداز ظهر يك روز گرم تابستان بود، در عقبه بوديم، همه پادگان در خواب بودند چون با آتشي كه از آسمان مي باريد غير از خواب كار ديگري نمي شد كرد. اما ديدم جلوي ستاد شلوغ است و بچه ها پابرهنه در بيرون ايستاده اند. كسي گفت: «رضايي دير رسيدي؟ بچه هاي ستاد همه خواب بوده اند، يكي شان كه بيدار مي شود مي بيند يك مار بزرگ روي شكم احمد آقا چنبر زده. بقيه را بيدار مي كند. عقل هايشان را روي هم كنار مي گذارند تا كارهايي بكنند. نه جرأت مي كنند احمد آقا را بيدار كنند و نه جرأت مي كنند مار را بكشند. در هر دو صورت احتمال خطر براي احمد آقا بود. تا اين مار خوابش را كه مي كند مي آيد پايين و جلوي چشمان از حدقه درآمده اينها مي خزد و مي رود بيرون!» احمد آقا هم كه حالا بيدار شده بود وقتي حال و روزم را ديد خنديد. گفتم: «تو نيز ديدي.» گفت: «از چه ترسم؟ حافظ جان من كسي است كه مرگ و زندگي مار هم به دست اوست!»

نويد شهادت

خيلي خوشحال بودم. بعد از مدت ها باز هم چهره اش مي خنديد. فهميدم كه بايد خبري باشد. بالاخره آن قدر از زير زبانش حرف كشيدم كه دانستم در جزيره خواب مي بيند و يك منطقه نيزاري است هر جا كه قدم مي گذارد متوجه آدمهايي مي شود كه فقط سر اسلحه شان پيداست. خيال مي كند در محاصره دشمن است. اما يك تعداد جوان خوش سيما بلند مي شوند و مي گويند: «ما محافظ توييم!» مي گويد: «من محافظ مي خواهم چكار؟ من آمده ام شهيد شوم!» يكي از آنها مي گويد: «آرام باش، به موقعش شهيد هم مي شوي. اما الان وقتش نيست.» مي گفت به پاي جوان افتادم و دامنش را گرفتم و گفتم: «راستش را بگو.» گفت: «تو شهيد مي شوي اما نه تو اين عمليات.» احمد خيلي خوشحال شد رو كرد و گفت: «آقا فرود، آن روز يعني مي رسد.»

نام پدر : عبداله

محل تولد : شهرستان مشهد

تاريخ تولد : 20/09/29

تاريخ شهادت : 29/07/63

محل شهادت : ميمک

مسؤليت : جانشين گردان

عضويت : بسيجي

يگان : تيپ21 امام رضا

گلزار : شهداي باختران

لحظه و نحوه شهادت

گوينده :محمد حسن مكمل جعفر آباد

قبل از عمليات عاشورا كه در مهر ماه سال 63 در منطقه عمومي ميمك انجام گرفت . شهيد حجت زريني بعنوان مسوول محور درتي 21 امام رضا (ع) خدمت مي كرد بنده بي سيم چي ايشان بودم . از من خواست در صورتي كه به فيض عظماي شهادت نايل شدم ايشان را شفاعت كنم . با اين تعبير:( سيد جان قول بدهد مرا در فرداي قيامت شفاعت كني ) من نيز در جواب گفتم : از كجا معلوم كه بنده شهيد شوم . شايد شما نيز شهيد شديد و من لياقت آن را نداشته باشم . خلاصه قرار بر اين شد كه هر كس شهيد شود ، ديگري را شفاعت كند . آري ، خداوند تبارك و تعالي عامي را لايق شهادت ندانست و در روز دوم عمليات در جريان پاتك عراقي ها يك گلوله خمپاره 60 در يكي ، دو متري ايشان ، من و شهيد علي حافظي فرود آمد و در اثر اصابت تركش به ماسه نفر ، حجت زريني بلافاصله به فيض عظماي شهادت نايل آمد (تركش به سر مبارك ايشان اصابت كرد ) و پس از آن كه صدا زدم حجت ، حجت، ديگر جوابي نشنيدم و متوجه شدم كه به آرزوي خود رسيده است .

لحظه و نحوه شهادت

شهيد حافظي از آن طرف محور گروهان خودش را به محلي كه ما بوديم رسانده بود . او ديده بود كه نيروهاي عراق دارند به سوي تنگه در قسمت گرگني مي آيند و ارتباط بي سيم هم قطع شده بود و نمي شد كه بيايند و خبر بدهند كه بابا اين تنگه را مواظب باشيد . وقتي آمد گفت : چكار مي كنيد ؟ گفتم : هيچي بحمد الله جلوي تنگه را گرفتيم. گفت : من به خاطر همين آمدم . گفتم : خاطرتان جمع باشد . آنجا الان به لطف خدا ، گورستان عراقي ها شده است . بعد از حدود چند دقيقه ديدم شهيد حجت زريني آمد و با شهيد حافظي صحبت كرد . خاكريز دو جداره اي داشتيم كه بهترين خاكريزي بود كه تا آن زمان در جنگ زده شده بود . بلافاصله شهيد زريني و بي سيم چي اش و شهيد حافظي به آن طرف خاك ريز رفتند و اين طرف هم من و شهيد دوست بين ايستاده بوديم و منتظر بوديم كه ببينيم روي گرگني چه اتفاقي افتاده است ، كه يك مرتبه يك گلوله تانك به پشت خاك ريزي كه شهيد حافظي و بقيه رفته بودند خورد و گرد و خاك زيادي بلند شد و تعدادي از تركشهايش هم دقيقا از روي سر ما رد شد . آنقدر گرد و خاك بلند شده بود كه ما ديگر هيچ جا را نمي ديديم . يك دفعه متوجه شدم شهيد حافظي دستش را گرفته و خود را به اين

طرف خاك ريز انداخت . دويدم و زير بغلش را گرفتم . و گفت : مرا رها كن . برو ببين حجت چكار شد ؟ رفتم ببينم كه حجت چه شده است . ديدم يك بسيجي جوان 15_16 ساله از آن طرف خاكريز خودش را اين طرف انداخت و دستش را هم گرفته بود . گفتم : پسر جان چي شده ؟ گفت : من هيچي . اما برويد ببينيد كه آقا حجت چكار شده اند . با هر دو نفرشان كه برخورد كردم گفتند : برويد بينيد كه حجت چه كار شده است . سريع پريدم و به آن طرف رفتم . ديدم شهيد حجت خم شده و سرش را در بين زانوهايش فرو برده و بادگير سبز رنگي كه به تن داشت ، مي سوخت . بلافاصله خودم را به آن طرف خاك ريز رساندم و صدا زدم : دوست بين پيتهاي آب را زود بياور . سعي مي كردم به خاطر موقعيت شهيد حجت زريني آهسته صحبت كنم كه نيروها زياد متوجه نشوند . چون حجت زريني مسؤول محور و از بچه هاي كرمانشاه بود . شهيد دوست بين دو پيت آب را دستش گرفته بود و پشت سر من آمد . گفتم اين سردار حجته ، زود آبها را روي سرش بريز . آتش را خاموش كرديم ، دست و پاي شهيد زريني را گرفتيم و داخل يك چاله تانك ايشان را گذاشتيم . به شهيد دوست بين گفتم : حالا ايشان را مي گذاريم تا بعد از پاتك دشمن با آمبولانس يا اينكه همراه برادران امداد به عقب ببريم . بعد خدمت شهيد حافظي آمدم ، ديدم ايشان تركش خورده است . دستهاي ايشان هم از قبل مجروح بود و حتي دكتر به ايشان اجازه حضور در جبهه را نداده بود . گفتم : برادر علي چكار شده ايد . گفت مرا رها كن . بگو حجت را چكار كردي ؟ گفتم : حجت حالش خوب است . برادر علي شما بياييد به عقب برويد گفت : نه من همين جا مي مانم. گفتم : اينجا مانده ايد كه چه كار كنيد ؟گفت : يعني نمي توانم از سنگر بيرون بيايم ؟ گفتم : مي خواهيد بياييد بيرون كه چه كار كنيد ؟ شما با اين حالتان نمي توانيد كاري بكنيد . ايشان تا پايان پاتك دشمن در منطقه ماندند . بعد دوباره گفت : حجت چه شده ؟ گفتم : حجت شهيد شد . سپس ايشان و بي سيم چي شهيد حجت را با آمبولانس به عقب فرستادم .

نام :عزت‌اله                                     نام خانوادگى :عباسى

نوع عضویت : سپاهی                         نام پدر:حسين‌على

تاريخ‌تولد :10/04/1338                     ش.ش :16

 تاريخ شهادت: 28/11/1364              محل شهادت : فاو الفجر هشت

              وضعیت تاهل :  متاهل بدون فرزند

با تشکیل اتحادیه انجمن های اسلامی وعضو شدن انجمن های اسلامی علوی و روستاهای دیگر در اتحادیه انجمن های اسلامی منطقه اردهال علی اصغر کوچکترین عضو انجمن اسلامی روستای علوی بود علی اصغر همیشه جلوتر ازهمه در اردوهای دیدار باخانواده شهدا به اتوبوس سوار می شد . او جو ان فعالی درانجمن اسلامی علوی بود ایشان در تشویق مردم روستای علوی به انجمن اسلامی بسیار تلاش می کرد خوب بیاد دارم پیشنهاد  دهنده تاسیس كتابخانه در آستانه مبارکه علی بن امام محمد باقر علیه السلام و روستای علوی ایشان بودند حتی روزی به این حقیر گفت: آقای اکبری را بفرست کاشان تا تابلوی کتابخانه باقرالعلوم را درست کند دو سه سالی ایشان در انجمن باجدیت تمام کارکرد ایشان در عملیات رمضان جانباز شدند و مجددا به جبهه رفتند و شهید شدند سال بعد در ایام نورز برای اولین اردوی دیدار ازخانواده شهدا به مزار شریف اودر روستای علوی رفتیم همه او را دوست داشتند و بامداحی یکی ازبرادران روستای بهار اردهال ناله وشیون وزجه برای این عزیز درروستای علوی بلند شد . تازه متوجه شدیم این عزیز درمیان مردمش چقدر محبوب وعزیز بوده است . روحش شاد خاطرات وحرکات اوهمیشه درذهن ماست روحش شاد

نوید گفته بود که با آنها بروم . همایش شعر آفتاب می دانست که اوضاعم به لحاظ روحی خوب نیست برای همین اصرار کرد و من هم پذیرفتم . می خواست که ازاین حال در بیایم .

روی صندلی ها جا نبود . برای همین رفتم و روی صندلی شاگرد کنار راننده نشستم .

درست سه روز بود که کـامپیوترم خـراب شده بود و نمی توانستم آنرا  تعمیر کنم .نه خودم باید این کاررا می کردم .معمولاً توی تمام عرصه های دیگر زندگی هم به همین ترتیب عمل می کنم خوب یا بد من اینطوریم .

« آسمان یکپارچه سرخرنگ است .پرنده هایی سپید رنگ در ارتفاع زیاد از بالای سر خانه مان به شکل گروهی ، آوازخوان عبور می کنند .باران می گیرد . من در حیاط خانه با پسری کوچک که نمی شناسمش قایم باشک بازی می کنیم .

باران سرخرنگ باغچه را پر از گلهای لاله می کند با پسر می ایستیم و تماشا می کنیم یکی از پرنده ها آرام روی دست پسر بچه می نشیند و در چشمان او زل می زند .پیش از آنکه یکی دیگر از پرنده ها روی دست من بنشیند ...»

صدایی از انتهای اتوبوس بیدارم می کند . از خواب می پرم ،راننده لبخند می زند.

همگی دور هم جمع شده اند و ان ته در حال خواندن و دست زدنند.

فکر نمی کردم این سفر بتواند تغییری در اوضاعم ایجاد کند.این حال فقط هم به خراب شدن کامپیوتر ارتباط نداشت خیلی چیزهای دیگر باعث شده بودند که من مدّتی احساس افسردگی و پریشانی کنم .

-  چایی خوری 

- ممنون

معلوم بود که از آن راننده هایی ست که در کارش استخوان خرد کرده .

نوشیدن چای کمی آرامم کرد .

دفترچه مانندی روی داشبورد توجّهم را جلب می کند.

_  اجازه هست؟

_ بفرما بفرما

آنرا بر می دارم و صفحه ی اوّلش رابه خطّ سرخرنگ با یک عکس آراسته شده می نگرم .

بسم ربِّ الشهدا ء و الصدیقین

زندگینامه و وصیت نامه ی خونرنگ عاشق صادق

دانشجوی شهید ولی الله عبّاسی

تاریخ شهادت : 24/2/66

محل شهادت : شلمچه

 خدا بیامرز رفیقم بود خیلی با معرفت بود از خوبیش هرچی بگم کم گفتم .

نتوانستم دفترچه را سر جایش بر گردانم برای همین آنرا باز کردم و شروع به خواندن کردم :

ولی الله در روستای ورین از توابع شهرستان محلات در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود . دوران تحصیلات خود را تا دبیرستان ادامه داد و در حال تحصیل بود که به عنوان داوطلب بسیجی در سال 1362 به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام گردید.

پس از مدتی با گرفتن دیپلم به خدمت سربازی رفت و به دلیل شرکت در کنکور دانشسرای تربیت معلّم و قبول شدن بعد از مدّت 7 ماه سربازی مجدداً ادامه تحصیلات خود را در دانشسرای تربیت معلّم از سر گرفت .

او فردی متدّین مذهبی و دارای شناخت کامل و مذهبی بود . بعد از دوران تحصیل داوطلبانه عازم جبهه شد تا اینکه سرانجام در تاریخ 24/2/66 در سن 21 سالگی در عملیّات کربلای 8 و در منطقه ی شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه ی سر به مقام رفیع شهادت نایل گردید.

ای شهید ای جاری گلگون

جایت از پندار ما بیرون

رفته ای با اسب خونین بال

ای شهید ، ای مرغ آتش بال

همین چند خط به ظاهر ساده و معمولی عمیقاً مرا به فکر فرو برد.

خطوطی پر رنگ که در کنار یکدیگر مضامین عمیق را به ذهنی منصف و ژرف اندیش متبادر می سازد .

_سعید این  عقب با ما باش

_ من راحتم

_ اینو ببین

تصویر ی مضحک روی گوشی اش نشانم داد و با لبخند ی زورکی عکس العمل نشان دادم .

نوید به عقب برگشت و راننده مرا خطاب قرار داد

- با همین ولی الله که داری وصیت نامه شو می خونی توی روستا همسایه بودیم با هم بزرگ شدیم . یکبار به من تو نگفت نه به من نه به هیچ کس دیگه ، همه ی وجودش خوبی بود . یک لحظه بیکار نبود این بچه دستش تو خیر بود . جوونای حالا را که می بینم البته بعضی آشون روزی هزار دفه یاد ولی ا000 و رفقاش می افتم . خدا رحمتش کنه . نور به قبرش بباره مرد بود از خیلیا که ادعا شون می شد خدایی مردتر بود .

او اینرا گفت لیوانی چای برای خود ریخت و به فکر فرو رفت .

بی اختیار وصیّت نامه را گشودم وشروع به خواندن کردم :

هم اکنون که عازم جبهه حق علیه باطل می باشم و عزم سفر کردم بسوی آن کسی که عاشق و شیفته ی او هستم می روم تا بفهمانم که زمانه ی رفتن و جدا شدن و خارج شدن ازاین جسم دنیوی ست و می روم که بگویم حسین جان اگر نبودکم در کربلا اینک دوباره کربلایی دیگر به پا شده .مادر صف لبیک گویان ایستادیم چرا که لبیک همان لبیک است .

در جای دیگر از وصیت نامه آمده بود:

هر که در این بزم مقرّبتر است        جام بلا بیشترش می دهند

خداوند متعال هرکس را بیشتر دوست بدارد و بیشتر عاشق او باشد بیشتر او را در سختی ها قرار می دهد و بیشتر مورد آزمایش .

اتوبوس ایستاد و همه پیاده شدند.

نفهمیدم چطور سر از کنار نهری پر آب کنار دشتی سرسبز در آن حوالی در آوردم هر چه بود از جملات همین وصیّت نامه بود:

دنیا محل عبور و گذر است چه بهتر که ازاین گذرگاه انسان ان طور که مورد پسند خداوند است خارج شود و تا ابد پایدار بماند.

آخرین سطور اینها بود: شما را دعوت می کنم به تقوای الهی و خود سازی و از خود گسستن و به خدا پیوستن . بر شما باد صبر و استقامت و پایداری که این خصلت زنان و مردان با ایمان است .

هوشیار باشید و بیدار . راهی که رفتیم راه حسین و ائمه ی معصومین بود راه شهیدان پیشین که خالص و مصهّر بودند . پس راهم را خوب می شناسم .بر شما باد که شهادتم را در بلندترین نقاط فریاد بزنید که آنانی که هنوز در خواب غفلتند از خواب بیدار شوند.

 والسلام           

15/12/65      

عبّاسی        

دانه های اشک یکی یکی از روی گونه ام به داخل نهر می چکید بی اختیار و نا خودآگاه پرنده ای سپید رنگ و ذهنم را منوّرکرد:

به کامم گر بریزی نوش خودرا

به دستت می سپارم هوش خود را

تو مثل سُکریک صبح بهاری

شهادت ! باز کن آغوش خود را .

شهید جمال الدین بیگی در سال 1342در روستای ورسفلی از توابع محلات دیده به جهان گشود و پا به عرصه دنیایی گذاشت که ظلم و جور و فساد همه ایران را فرا گرفته بود. سالی بدنیا امد که ملت ایران برای قیام نهایی آماده می شد و می رفت تا کاخ ستمگران را ویران کند.

تولد او مصادف بود با 15 خرداد سال چهل 42.روزی که هزاران نفر بدست عمال رژیم در شهر های ایران به شهادت رسیدند و روزیکه امام امت را تبعید کردند؛ یعنی سال خون و سال هجرت. سالی به دنیا آمد که خون بهترین جوانان ایران بدست چکمه پوشان رژیم و آسفالت خیابانها ریخته می شد .....

او کسی بودکه در کودکی معنای شهادت را درک کرده بود وبرای شهید شدن در راه خدا آماده بود.

در سن چهار سالگی به بیماری سخت مالاریا مبتلا شد و ........

  بسم الله الرحمن الرحیم

قل ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین

با سلام به آقا امام زمان مهدی موعود (عج) و مولایم حسین (ع) و سرورم خمینی بت شکن و تمام معلولین و مجروحین و با سلام و درود به روان پاک طیبه نورانی شهیدان از صدر اسلام تا کربلای حسینی و از کربلای حسینی تا کربلای ایران و با سلام و درود به تمامی خانواده های شهدا و با درود بیکران به تمامی اسرای در بند سخنی دارم با پدر و مادرم و خانواده های شهدا: پس از سلام گرم خدمت شما عزیزان که با فرستادن فرزندانتان گامی به سوی جوار حق تعالی برداشته و خوشا به حال شما که توانستید چنین فرزندانی